tag:blogger.com,1999:blog-72594357058992567962024-02-08T21:49:59.313+07:00ลิลลี่... ชีวิตต้องสู้บันทึกเรื่องราวของผู้หญิง สู้ชีวิตUnknownnoreply@blogger.comBlogger12125tag:blogger.com,1999:blog-7259435705899256796.post-60234767745407752322007-11-11T19:01:00.002+07:002009-09-13T21:21:26.943+07:00ลิลลี่<a href="http://2.bp.blogspot.com/_d0A0FoJ0qoQ/RymEUCEGzWI/AAAAAAAAAAc/pvoNCMWtAJY/s1600-h/DSC00378_1.JPG"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="http://2.bp.blogspot.com/_d0A0FoJ0qoQ/RymEUCEGzWI/AAAAAAAAAAc/pvoNCMWtAJY/s320/DSC00378_1.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5127775130424364386" /></a><br /><strong>กับผู้หญิงคนหนึ่งที่ชื่อลิลลี่ </strong>(แสงเดือน นิลภักดิ์)<br />โทร 081-7669281<br />เราเกิดที่ปัตตานี มีพี่น้องทั้งหมด 4 คน เป็นพี่ชาย 3 คน เราเป็นคนสุดท้อง และเป็นผู้หญิงคนเดียว ในครอบครัว นอกจากคุณแม่ คุณพ่อเราเสียตั้งแต่ เราอยู่มัธยมศึกษาปีที่ 2 เราไม่ขอกล่าวถึง ชีวิต หลังจากนั้น จน เรามีครอบครัว และมีลูกด้วยกัน 2 คน ส่วนชีวิตเราตั้งแต่เกิด จนอายุ 29 ปี เราขอผ่าน ไม่กล่าวถึง เพราะว่าอยากลืมมันไป และกำลังทำสำเร็จ เราจะไม่ย้อนไปคิดถึงมัน เอาเป็นว่าเราผ่านชีวิตนั้นมาด้วยความเจ็บปวดตลอดก็แล้วกัน เราผ่านมาได้แล้ว ไม่ขอคิดถึงมันอีก เราเริ่มเป็นม่าย....Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7259435705899256796.post-40936760333460021142007-11-11T18:58:00.000+07:002008-11-13T23:16:37.454+07:00ชีวิตปัจจุบัน<a href="http://2.bp.blogspot.com/_d0A0FoJ0qoQ/RzbsDbdsKdI/AAAAAAAAABo/T0MJtoDtVrQ/s1600-h/1nPY.jpeg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;" src="http://2.bp.blogspot.com/_d0A0FoJ0qoQ/RzbsDbdsKdI/AAAAAAAAABo/T0MJtoDtVrQ/s320/1nPY.jpeg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5131548369091307986" /></a><br />ทุกวันนี้เรารังแต่จะรักษาตัว รักษาสุขภาพ ตามที่หมอแนะนำทุกอย่าง ปฏิบัติตนอย่างเคร่งครัดก็ว่าได้ เราอยู่ได้แล้วค่ะ แต่ไม่ทราบว่าจะนานสักแค่ไหน แล้วแต่ว่าวันนั้นจะมาถึงค่ะ เราทำใจไว้แล้ว และทำใจได้.Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7259435705899256796.post-796241545128963622007-11-11T18:57:00.000+07:002008-11-13T23:16:37.694+07:00สุขภาพของเรา @นิ่วในท่อไต<a href="http://4.bp.blogspot.com/_d0A0FoJ0qoQ/Rzbt87dsKeI/AAAAAAAAABw/W9IeK8mwk3A/s1600-h/E8yanow.jpeg"><img style="float:left; margin:0 10px 10px 0;cursor:pointer; cursor:hand;" src="http://4.bp.blogspot.com/_d0A0FoJ0qoQ/Rzbt87dsKeI/AAAAAAAAABw/W9IeK8mwk3A/s320/E8yanow.jpeg" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5131550456445413858" /></a><br />เราอยู่อย่างสบายๆ มีคนคอยดูแลตลอดเวลา คิดว่าไม่มีใครมีความสุขเท่าเราอีกแล้ว สามีที่ดีของเรา คนรอบข้าง ถ้าไม่คิดว่าเรามีโรคมากมาย เราคิดว่า สำหรับเราแล้ว “สวรรค์มีจริง” เพราะว่าด้านอื่นๆเรามีความสุขหมดทุกอย่างเลย เหลือแต่โรคภัยเท่านั้นที่เราต้องต่อสู้กับมัน เพราะนึกว่าพ้นโรคพ้นภัยแล้วเรา ...อยู่ๆวันหนึ่งเราเกิดอาการปวดสะเอวด้านหลังอย่างรุนแรง ปวดจนทนไม่ได้ โทรให้สามีกลับมาจากที่ทำงานพาไปหาหมอที่โรงพยาบาล หมอส่งเอ็กซเรย์ พบมีก้อนนิ่วโตประมาณครึ่งเซนติเมตร จำนวน 2 ก้อนในไต หมอนัดฉีดสีเพื่อเอ็กซเรย์ยืนยันและทำการผ่าตัดก้อนนิ่ว ระหว่างนั้นเพื่อความแน่ใจก็เลยไปตรวจที่รพ.ศิริราช หมอบอกเหมือนกัน รอผลฉีดสีแล้วจึงผ่าตัด ระหว่างที่รอฉีดสีอีกประมาณ 1 อาทิตย์เราปวดทรมานมาก ปวดจนต้องให้สามีฉีดยาแก้ปวดทุก 4 ชั่วโมงก็ไม่ดีขึ้น อยู่ๆมีคนมาบอกว่าให้นำใบหูกวาง มาต้มกินแทนน้ำ ด้วยความที่เราปวดมากเราเลยไปหาใบหูกวาง มาต้มกินตามที่เขาบอก ไม่น่าเชื่อ อาการปวดเราค่อยๆทุเลาลงเรื่อยๆ จนหายปวดไปเลย ก่อนถึงวันนัดฉีดสี 2-3 วัน จากนั้นเราก็ไปฉีดสีตามนัด หลังจากฉีดสีแล้วเอ็กซเรย์ ประมาณ 10 ครั้ง ได้ผลฟิล์มเอ็กซเรย์ หมอบอกไม่พบก้อนดังกล่าว 2 ก่อนเมื่อเอ็กซเรย์ตอนแรก หมอบอกว่าดีใจด้วย เราดีใจมากที่ไม่ต้องผ่าตัดUnknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7259435705899256796.post-27343057129553587972007-11-10T03:17:00.000+07:002008-11-13T23:16:37.926+07:00ความภูมิใจ ลึก ๆ ในหน้าที่<a href="http://3.bp.blogspot.com/_d0A0FoJ0qoQ/RzTAFLdsKcI/AAAAAAAAABg/w9L4Ir5tJCk/s1600-h/DSC00733.JPG"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;" src="http://3.bp.blogspot.com/_d0A0FoJ0qoQ/RzTAFLdsKcI/AAAAAAAAABg/w9L4Ir5tJCk/s320/DSC00733.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5130937070691035586" /></a><br /><strong>เราได้ทำหน้าที่ ที่สำคัญที่สุดของชีวิต </strong>นั่นคือการเป็นแม่ เราคิดว่าเราทำสำเร็จแล้ว ลูกทั้ง 2 คน ได้ทำงานเลี้ยงชีพเค้าเอง สามารถพึ่งตนเองได้ และคงมีครอบครัวที่อบอุ่นต่อไปในอนาคต เราดีใจมาก เราคงหลับสนิท ในที่สุด ...Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7259435705899256796.post-82161161507413538872007-11-10T03:12:00.000+07:002008-11-13T23:16:38.100+07:00สุขภาพของเรา<a href="http://2.bp.blogspot.com/_d0A0FoJ0qoQ/RzS-k7dsKbI/AAAAAAAAABY/4hmEhGGiJoc/s1600-h/DSC00665.JPG"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;" src="http://2.bp.blogspot.com/_d0A0FoJ0qoQ/RzS-k7dsKbI/AAAAAAAAABY/4hmEhGGiJoc/s320/DSC00665.JPG" border="0" alt=""id="BLOGGER_PHOTO_ID_5130935417128626610" /></a><br /><strong>สุขภาพของเรา</strong><br />เพราะสุขภาพของเราที่ ไม่เหมือนใคร เป็นแรงบันดาลใจ ให้เราเขียนเรื่องราวชีวิตนี้ขึ้น ด้วยเหตุที่ว่า เราสุขภาพไม่ดี มีโรคหลายๆโรคที่เกิดขึ้นกับเรา แบบที่คนอื่นไม่ค่อยจะเป็นกัน เราไม่แน่ใจว่าเราจะอยู่ได้ถึงวันไหน เลยอยากจะเล่าเรื่องโรคร้ายที่เรามีมันอยู่ เคียงคู่เรามาตลอด...เริ่มเลยนะUnknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7259435705899256796.post-66811209764843891092007-11-09T12:26:00.001+07:002007-11-09T12:26:11.984+07:00ขอบคุณ ขอบคุณ และขอบคุณเราขอขอบคุณทุกๆคน ขอบคุณ คุณแม่ ซึ่งมีบุญคุณมหาศาล ที่ทำให้เราเกิดมาเป็นคนสมบูรณ์ ได้รู้จักทุกข์,สุข,เจ็บ,ทรมาน ฯลฯ เราจะพยายามทำดีให้ท่านได้ สุขใจให้มากๆ เท่านี้ ชีวิตก็คงจะทดแทนได้บ้างนะค่ะUnknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7259435705899256796.post-29100652599048609772007-11-09T12:20:00.001+07:002007-11-09T12:20:41.430+07:00สุขภาพของเรา @โรคปอดรั่วหลังจากนั้นมาเราย้ายไปอยู่ที่ใหม่ พยายามทำตามหมอสั่งทุกอย่าง ไม่เครียด อยู่ที่อากาศดีดี หมอประจำตัวที่ดีที่สุดของเราก็คือ สามีนี่เอง เขาดูแลเราอย่างดีเยี่ยมเลย เราหายดีเหมือนคนปกติทั่วไป ร่าเริง แจ่มใส่ วันหนึ่งอยู่ๆ โดยไม่คาดคิดมาก่อน เรามีความรู้สึกเหมือนว่าหายใจไม่อิ่ม เราหายใจแล้วอากาศที่เราหายใจเข้าไปมันหายไป เหมือนไม่ลงไปในปอดนะ เราเริ่มตกใจ เหงื่อแตก บอกเพื่อนว่า เราเหนื่อย เหมือนจะตาย จะขาดใจเสียให้ได้ เพื่อนไม่เชื่อเพราะเห็นเราอยู่ดีๆอยู่เลย เราให้เพื่อนขับรถพาเราไปหาหมอที เขาก็ไม่พาไป เราบอกเราจะตายแล้วเพื่อนจึงพาไปหาหมอ หมอเอ็กซเรย์ ดู หมอบอกว่าปอดรั่ว ต้องเจาะปอดเลยเพื่อเอาลมที่รั่วออก เราเลยต้องเป็นคนป่วยนอนใส่ท่ออากาศที่ท่อข้างขวา ปวดทรมานมาก เราช็อคแล้วช็อคอีก หมอให้มอร์ฟีนทุก 4 ชั่วโมง จนเราเริ่มถอดใจแล้วไม่อยากรักษาแล้ว แต่หมอก็ยื้อยุด รักษาจนปลอดภัย ถอดท่อออก ให้กลับไปพักฟื้นที่บ้าน จนอาการดีขึ้นเหมือนหายอยู่ประมาณ 10 เดือน อยู่มาวันหนึ่งเราเพลียมาก มีความรู้สึกว่าเป็นลม ทั้งที่อยู่ดีๆ แต่ความรู้สึกเหมือนเราเป็นลม เราเลยไปหาหมออีก เราเป็นคนไข้ที่ร่าเริง อดทน ดูไม่เหมือนคนใกล้ตายเลย พอไปถึงหมอ หมอตรวจฟังปอดแล้วตกใจ ส่งเอ็กซเรย์ สิ่งที่หมอบอกเราครั้งแรก เราแทบช็อค หมอบอกว่าพบมีลมในช่องปอด หมอบอก ปอดเรารั่วด้ายซ้าย เราเกือบเป็นลมเลยด้วยความกลัว ความที่ปวดทรมานเมื่อ 10 เดือนที่แล้ว หมอบอกต้องเจาะปอดเอาลมออกอีก ถ้าไม่เจาะอันตรายถึงตาย เราจึงเจาะปอดอีกครั้งหนึ่ง ทรมานมากอีกครั้งหนึ่ง แต่เราก็ฟันฝ่าความทรมานนั้นมาได้จนถึงวันนี้ ไม่รู้เหมือนกันว่าเราจะจากสามีและพวกคุณๆไปUnknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7259435705899256796.post-59709222388288488572007-11-09T12:18:00.001+07:002007-11-09T12:18:36.122+07:00สุขภาพของเรา @โรค SLE โรคแพ้ภูมิตัวเอง หรือโรคพุ่มพวงนะเราสังเกตตัวเองมาตลอดว่าทำไม เราถูกแดดแล้วมีอาการคัน เป็นผื่นเล็กๆเต็มตัว บ่อยๆ แรกๆพอเข้าในร่ม ทาแป้งก็หาย เหงื่อออกก็คันเป็นผื่นเกือบทั่วตัว นานเข้ากินยาแก้แพ้ ก็แพ้ ขึ้นผื่น หน้าบวมโต เลยไปหาหมอ หมอแนะนำไปตรวจที่ มอ.สงขลา หมอบอกว่าเป็นโรค แพ้ภูมิตัวเอง หรือ SLE นั่นเอง 1 ในล้านนะค่ะ หมอบอกรักษาไม่หายหรอก ต้องทำใจ นอกจากรักษาตามอาการ ต่อมาพบว่า พอหน้าร้อนก็แพ้อากาศร้อน พอหน้าหนาวก็ปวดข้อ กระดูก แพ้ทุกอย่าง หลังๆมา รัมมี่ก็แพ้(ฮิฮิฮิ) โชคดีที่เราเป็นคนไม่ค่อยเครียด หมอบอกว่าพยายามอย่าเครียด เพราะมีผลต่อการกำเริบของโรคนี้ เราจึงทำตัวไม่เครียด และก็ครองตนอยู่ได้มาจนทุกวันนี้ อยากทำประกันชีวิต ประกันชีวิตทุกบริษัทไม่รับทำแนะUnknownnoreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-7259435705899256796.post-33064345746180892962007-11-09T12:14:00.001+07:002007-11-09T12:14:55.912+07:00สุขภาพของเรา @ผ่าตัดม้ามเราพักที่บ้านพักโรงพยาบาลฯกับสามี เกิดอุบัติเหตุพลัดตกจากบันได ลงมากระแทกกับราวบันไดบ้านพัก เรามีอาการปวดท้องด้านขวามาก คลื่นไส้ อาเจียนตลอด ไปหาหมอหมอบอกว่า ม้ามเรามีปัญหา แตกและเลือดคั่ง ต้องผ่าตัด ทำให้เราเป็นคนไม่มีม้ามมาจนทุกวันนี้Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7259435705899256796.post-42746219297905881222007-11-09T12:13:00.001+07:002007-11-09T12:13:25.717+07:00สุขภาพของเรา @ผ่าตัดมดลูกโตพร้อมกันกับที่เรากินยาไทรอยด์อยู่นั้น เรามีอาการปวดประจำเดือนทุกเดือน จะปวดมากกว่าปกติและประจำเดือนมามาก เจ็บปวดทรมาน บางเดือนปวดจนเป็นลม สามีต้องฉีดยาแก้ปวดแทบทุกเดือน จนเราไปพบหมอสูตินารีเวช หมอตรวจภายในและบอกให้เตรียมตัวเข้าผ่าตัดมดลูก หมอบอกว่ามดลูกโตผิดปกติ ปล่อยไว้อาจกลายเป็นอื่นได้ เราจึงผ่าตัดมดลูกทิ้งไป พร้อมกันเราก็ไม่มีประจำเดือนอีกต่อไปUnknownnoreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-7259435705899256796.post-90532483837703403602007-11-09T12:10:00.001+07:002014-09-08T23:11:46.205+07:00สุขภาพของเรา @โรคไทรอยด์<font size=3>โรคแรกที่เราค้นพบ เนื่องจากเรามีอารมณ์เปลี่ยนแปลง โมโหง่าย,หงุดหงิด,โกรธง่าย เห็นใครก็อยากชวนทะเลาะ เราไม่เคยเป็นอย่างนี่มาก่อนในชีวิต คอเริ่มโตผิดสังเกต ตอนนั้นเราก็ทำงานอยู่โรงพยาบาลฯเลยตัดสินใจหาหมอ เจาะเลือดคัดกรองโรคก็พบว่าเป็น โรคไทรอยด์ หมอบอกต้องกินยาตลอดชีวิต แล้วก็ต้องกินทุกวันด้วย เราเริ่มเซ็ง เลยทำให้เรากินยาอื่นนอกเหนือจากที่หมอสั่ง จนไปเลือกกินอาหารเสริมจากสหรัฐอเมริกา นำเข้าด้วยระบบขายตรง เป็นผลิตภัณฑ์ผักรวมสกัดเป็นเม็ดคล้ายยา กินไประยะหนึ่ง ไปตรวจเลือดซ้ำ หมอบอกไม่พบข้อบ่งชี้ว่าเป็นไทรอยด์ บอกหมอ หมอไม่เชื่อเลยบอกหยุดยาทุกอย่าง 3 เดือนแล้วไปตรวจเลือดซ้ำ หมอบอกหายจากไทรอยด์ จนปัจจุบัน แต่สิ่งที่เหลือคือความอ้วน คือน้ำหนักที่เกินมา 22 กก.จากเดิม ก่อนเป็นไทรอยด์</font>Unknownnoreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-7259435705899256796.post-544701317808620742007-11-09T11:33:00.001+07:002014-09-08T23:10:14.837+07:00ประวัติการทำงาน<font size=3><strong>ประวัติการทำงานของเรา</strong><br />รับราชการ (ลูกจ้างประจำ ในตำแหน่งผู้ช่วยเหลือคนไข้)โรงพยาบาลของรัฐบาล อยู่ได้เกือบ 2 ปีแนะ ด้วยการที่ทนกับการเป็นลูกน้องใครไม่ค่อยได้ เลยลาออก<br /><br />ไปสมัครเป็นผู้จัดการเขตมิสทีน ชีวิตอยู่แต่หลังพวงมาลัย ปีกว่าๆ ก็ลาออกอีก<br /><br />เปิดร้านขายข้าวแกง – อาหารตามสั่ง ปรุงอาหารเอง ทำร้านเอง ยืนๆๆๆๆๆจนป่วย เข้ารักษาตัวโรงพยาบาล เลยยกเลิกกิจการ<br /><br />ด้วยความที่ชอบ การทำอาหารและอยากมีกิจการเป็นของตัวเอง เลยเปิดกิจการ ร้านอาหารประเภทสวนอาหาร มีนักร้องและพนักงาน มาจนถึงทุกวันนี้</font>Unknownnoreply@blogger.com4